| Κείμενο |
με την azin gb στο εξής σημείο: οι άντρες και οι γυναίκες έχουν εκ φύσεως βασικές διαφορές και αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί έχουν πλαστεί για διαφορετικά πράγματα. Κάτι που δεν έχει σχολιαστεί ακόμα σ' αυτό το forum είναι οτι στη γυναίκα έχει δοθεί εκ φύσεως το υπέροχο δώρο της μητρότητας, το θαύμα της δημιουργίας μιας νέας ζωής, για το οποίο οι άντρες ελάχιστα μπορούν να καταλάβουν, λόγω έλλειψης ουσιαστικής εμπειρίας. Οι άντρες δεν έχουν την τύχη να νιώσουν την ανάπτυξη της ζωής μέσα τους, αλλά και την ευθύνη που κάτι τέτοιο κουβαλάει. Το "μητρικό φίλτρο" υπάρχει στις γυναίκες περισσότερο ή λιγότερο από τη στιγμή που γεννιούνται. Αυτό εξηγεί γιατί συνήθως ωριμάζουν γρηγορότερα, προσέχουν το σώμα τους και τείνουν να φροντίζουν τον συντροφο τους σα να είναι κι αυτός παιδί τους. Γι' αυτό και όταν ερωτευτούν αφιερώνονται πλήρως στον εκλεκτό, στις καλύτερες περιπτώσεις συναντάμε τον θανάσιμο συνδιασμό της "ερωμένης-μητέρας-φίλης", στον οποίο οι άντρες δύσκολα αντιστέκονται, καθώς λόγω της φύσης τους, αδυνατούν να "απογαλακτιστούν", αδυνατούν να προχωρήσουν αν από πίσω τους (γιατί μόνο στη σκια τους θα μπορούσαν να την ανεχτούν, αλλιώς γίνονται ανταγωνιστικοί και τα καταστρέφουν όλα) δεν υπάρχει πάντα η ΜΗΤΕΡΑ, η ασφάλεια, η έμπνευση, η δύναμη της ύλης (γιατί κατα κάποιο τρόπο αυτό αντιπροσωπεύει η γυναικεία φύση). Τότε μόνο τα καταφέρνουν στα διανοητικά τους ταξίδια, τότε μόνο έχουν τη δύναμη να ξαναφτιάξουν τον κόσμο από την αρχή. Προσωπικά δεν με ενοχλεί να είμαι στη σκιά, δεν με εκφράζει αυτό που σήμερα λέμε "ισότητα των δυο φύλων", με ενοχλεί όμως η ανικανότητα (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις) των αντρών να πάρουν από τη γυναίκα τους αυτά που πρέπει, να μάθουν και να την εκτιμήσουν. Η γυναίκα ως σύμβολο και ως πραγματικότητα είναι δημιουργία. |
