| Κείμενο |
Το "δόγμα" του Φον Τρίερ είναι η βάση αυτής και άλλων ταινιών του. Σύμφωνα με αυτή την τεχνική κινηματογράφησης προσπαθεί να αφαιρέσει κάθε περιττό στοιχείο που μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του θεατή από την πλοκή της ιστορίας και τη διάπλαση των χαρακτήρων και του επιτρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με την υποκριτική των ηθοποιών του. Το πρώτο βήμα ήταν η χρήση handicam, όπου η εικόνα έχανε τη σταθερότητά της. Το Dogville ήταν η ταινία που εκμεταλευόταν ίσως πλήρως τη λογική πίσω από το Δόγμα 95. Εκτός από τρίποδες, εφφέ και άλλα περιττά στολίδια ο Τρίερ αφέρεσε ακόμα και τα σκηνικά! Ίσως και να έχεις δίκιο και να γινόταν ένα ωραίο θεατρικό έργο, αλλά το θέμα είναι πως στην οθόνη του σινεμά μπορούν να φανούν πολύ περισσότερα πράγματα (όσων αφορά τους χαρακτήρες πάντα) σε σχέση με μια σκηνή θεάτρου. Η κάμερα μπορεί να πλησιάσει ένα πρόσωπο ώστε να φανούν καλύτερα τα συναισθήματά του, για παράδειγμα.
Ένα χαρακτηριστικό που έχει ο τρόπος κινηματογράφησης του Τρίερ, το οποίο επιβεβαιώνεται από την άποψή σου, είναι πως ή θα αρέσει πολύ σε κάποιον ή θα τον σιχαθεί.
Προσωπικά προείνω στον καθένα να πάει να δει το έργο, αν δεν έχει δει προηγουμένως κάποια άλλη ταινία του Τρίερ και να κρίνει από μόνος του.
|
