|
ttask:
Μαριλένα αυτό δεν είναι τίποτα! Τι να πω κι εγώ ο έρημος που έχω μάθει απέξω κι ανακατωτά τα νεα hits του Πλούταρχου, επειδή ο γείτονας έχει βαλθεί να μας κάνει εντατικά σεμινάρια ελληνικής έντεχνης μουσικής, αφού πρώτα εξάντλησε τα ροκ και τα νταπα-ντούπα;
Απαρνιέμαι το κυριλέ και πολιτισμένο image μου και εμφανίζομαι ωριόμενος σε παράθυρα και μπαλκόνια για να χαμηλώσει την ένταση του στερεο-φονικού του. Αλλά αυτός πέρα βρέχει... Ίσως καμια μέρα να με δείτε στις ειδήσεις, με μουσική υπόκρουση το "Paranoid" και δακρύβρεχτα σχόλια από τον παρουσιαστή!
Για άλλη μια φορά εύγε για το κείμενό σου! (19/7/2001)
|
|
|
skotro:
Τι θα γίνει μαζί σου βρε Μαριλένα; Νυχθημερών επιβουλεύεσαι τους φιλήσυχους γείτοντές σου; Και δε σου φτάνει αυτό, τους κάνεις και δημόσια ρόμπα!
Θεϊκό το άρθρο ακριβώς στα πρότυπα που μας έχει μάθει φιλενάδα, αλλά νομίζω ότι υπάρχει ένα ζήτημα που παρέβλεψες: το ενδεχόμενο να αναγνωστεί και εν συνεχεία να κυκλοφορήσει στη γειτονιά σου μέσω των γνωστών πατροπαράδοτων διαύλων ενημέρωσης που λειτουργούν σε κάθε γειτονιά. Ίσως δεν είναι αργά για μια μετακόμιση! (19/7/2001)
|
|
|
yvotsis:
Θετικό σχόλιο. Και γ**ώ τα θετικά, δηλαδή. Το γλαφυρό σου ύφος είναι που τα κάνει όλα τόσο ρεαλιστικά, σαν να τα βιώνω! Υπάρχουν αλήθεια τέτοιοι γείτονες; Εγώ που μένω στον 38ο όροφο του πύργου Αθηνών δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ τέτοιο πρόβλημα! Καημένη, μισθοσυντήρητη πλέμπα... (19/7/2001)
|
|
|
DeNnNiS:
"Εσείς οι από πάνω... προσέχετε λίγο και τους από κάτω!" Μαριλένα, για ακόμα μια φορά έδωσες ρέστα. Θα το ξαναπώ... ΕΙΣΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ! (19/7/2001)
|
|
|
VASILIKI:
Aχ Μαριλένα!΄πόσο σε νοιώθω !!! μέχρι λίγο καιρό πριν έλεγα - ελαφρώς παραφράζοντας την ρήση - δέξου τον γείτονα σου με τα ελαττώματα του! Διαπίστωσα με μεγάλη θυσία των ώτων μου ότι είναι ΑΝΕΦΙΚΤΟ!!!! Ο αξιότιμος κύριος ιδιοκτήτης του σπιτιού που μένω, έχει την πολυτέλεια να μένει ακριβώς πλαϊ μου!! και λέω πολυτέλεια γιατί είμαι ένα φιλήσυχο πλάσμα που σέβεται την ησυχία του γείτονα του... ΓΙΑΤΙ, λέω ΓΙΑΤΙ αυτός ο κύριος δεν κάνει την σχετική θεραπεία στα αυτάκια του για να μην έχω εγώ την "ευτυχία" να ακούω στη διαπασών όλους τους διαλόγους των ελληνικών ταινιών που πια έχουν γίνει ο εφιάλτης μου? να ακούω όλες τις επιλογές του στην ελληνική tv? έλεος κύριε μου!!! έλεος!!!!! υπάρχουν και άλλοι σε αυτό το κτίριο!!! δεν είσαι μόνος!!!! (18/7/2001)
|
|
|
xirouhator:
Πρέπει να γίνεις συγγραφέας εσύ παιδί μου (σε θρίλερ καλύτερα). Επί του θέματος τώρα, πολλά κακά έχουν οι Αμερικάνοι, αλλά το στυλάκι με τη σπιταρόνα και τον κήπο, που σε κρατάει σε απόσταση καμιά 50αριά μέτρων από τον κάθε γείτονα δεν μου φαίνεται καθόλου κακό. Μήπως το στυλ δόμησης στην Ελλάδα είναι λιγουλάκι τριτοκοσμικό; (18/7/2001)
|
|
|
minaggizete:
Μαριλένα μου ευτυχώς που στη γειτονιά μου αυτά τα "καλά" δεν συμβαίνουν....εμείς είμαστε το άλλο άκρο, η γειτονιά είναι υπό "οικογενειακό" καθεστώς και ενίοτε γειτονικό και φιλικό.Κάθε καινούριος γείτονας που έρχεται είναι καλοδεχούμενος (όχι, δεν του φοράμε στεφάνι με λουλούδια όπως στη Χαβάη) και πέραν της τρελής λίγο παρακάτω που μας μπινελίκωνε όταν είμαστε μικρά και 2-3 άλλων περιπτώσεων όλα κυλούν ομαλά.Μέχρι που στην απέναντι νεόκτιστη πολυκατοικία (1.000.000 το τετραγωνικό-έχασα την ακοή μου όταν το έμαθα) την προηγούμενη κυριακή οι νέοι ένοικοι παίζαν κιθάρα μέχρι τις 2 το ξημέρωμα και κανείς από εμάς τους υπόλοιπους δε μίλησε (ευτυχώς παίζαν καλά τα παιδάκια αλλιώς θα σου λεγα εγώ).Πάντως η εξήγηση για όλα αυτά μήπως είναι το γεγονός ότι κάθε σπίτι έχει δικό του κάδο απ'έξω??? (18/7/2001)
|
|
|
Kostakis:
Δεν μπορώ να πω ότι δεν τα ξέρω. Στα Πατήσια που έμενα ήταν αρκετά χειρότερα, συνήθως επειδή δεν υπήρχαν δίωροφα, οπότε όλες οι πολυκατοικίες θάλαν τον κάδο, που ούτως ή άλλως ευωδιούσε μόνο στον Αλβανό του πρώτου και τη Φιλιππινέζα του ισογείου. Το θέμα ήταν ότι ενώ οι πολυκατοικίες ήταν 200, οι κάδοι ήταν 2... κάτι λοιπόν μαθηματικώς δεν έβγαινε με αποτέλεσμα εμείς να κάνουμε τα κομμάντο, χωρίς τα οφέλη της γραφούσης (την απομάκρυνση της ευωδίας...). Κατά συνέπεια, υπάρχουν πάντα και χειρότερα. Πόσο μάλλον αν αναλογιστείς το πόσες φορές την εβδομάδα κάνουν απεργία οι υπάλληλοι του Δήμου, οπότε εκτός από την οσφρητική αίσθηση, αποκτούσαμε και μία υπέροχη οπτική εικόνα. Τι λες λοιπόν, Μαριλένα μου, να σου βρω κανένα σπίτι στα νέα μου λημέρια, να χεις να υπομένεις μόνο την αφεντιά μου; (18/7/2001)
|