|
00628:
Πάρα πολύ καλός χειρισμός αυτής της εξαιρετικά δύσκολης αφηγηματικής τεχνικής: πρωτοπρόσωπη (σχεδόν κινηματογραφική) αφήγηση, με εσωτερική εστίαση, συνδυασμένη με βαθμιαία και κλιμακούμενη αποκάλυψη της ψυχοσύνθεσης του πρωταγωνιστή μέσω αλλεπάλληλων αναδρομών. Πρωτότυπο διήγημα σχεδόν νατουραλιστικό, με αμείωτο σασπένς και εκρηκτικό τέλος. Ίσως προς το τέλος θα έπρεπε να κρατηθεί ένας περισσότερο υπαινικτικός τόνος, χωρίς φλύαρη εστίαση στις ανατομικές αντιδράσεις του πρωταγωνιστή (που θυμίζει λιγότερο τον κινηματογαφικό φακό του ...Μπουνιουέλ και περισσότερο τον τηλεοπτικό φακό του ΑLPHA και του ALTER). Η ανατροπή και η αποστροφή συνάμα θα' πρεπε να ξεχειλίζει από όλο το σώμα και τη θολωμένη σκέψη του δυστυχούς ήρωα κι όχι μόνο από...εκεί! (26/9/2002)
|
|
oldmath:
Ασυνήθιστο να σχολιάζει ο συγγραφέας ε; Δεν πρόκειται για σχόλιο, αλλά για παράκληση προς όσους το διαβάσουν να γράψουν την κριτική τους, γιατί πρόκειται για άσκηση ύφους με το οποίο δεν έχω ξανασχοληθεί. (25/9/2002)
|
|
|
tzavos:
Poly wraia skoteinh istoria. Kai poly realistikh mporw na pw......teleia! (24/9/2002)
|
|