Στην άκρη του βράχου στάθηκε
Με σάρκα λευκή σαν το χιόνι
Στο τέλος του ονείρου μαράθηκε
Κι απόμεινε ν’ αρμενίζει μόνη.

Γυναίκα του ήλιου και του φεγγαριού
Σε πρόσμεναν τόσες αγάπες
Κι εσύ μες στο δάσος του παραμυθιού
Νανούριζες τις αυταπάτες.

Τα μάτια σφαλίζοντας θυμήθηκες
Και στη φωτιά ορμώντας γελούσες
Μέσα στα κύματα αποκοιμήθηκες
Στον ουρανό πίστη αναζητούσες.

Κορίτσι του πόνου και του στεναγμού
Με πρόωρη φόρα γεράζεις
Καρδιά του για πάντα ξεριζωμού
Κρυφά μια ζωή αναστενάζεις.

Αν ήταν καρδιά να με κόψεις βαθιά
Εκεί ακριβώς που χτυπούσες
Να μου το ‘λεγες κάποτε με φωνή, δυνατά
Κι ίσως τώρα να μην πονούσες.

Απόψε λοιπόν μη δακρύσεις με φρίκη
Ούτε λυγμούς να γεννήσεις πνιχτούς.
Δεν θα ‘ρθει για μας ούτε ήττα, ούτε νίκη
Μόνο για μάχες θα μάθεις ν’ ακούς.

- Artemis - just a workin girl