Σ’ αντάμωσα στη θάλασσα, στ’ αστέρια, στο φεγγάρι
στο όνειρο του δειλινού που ήρθε να με πάρει
Σ’ αντάμωσα σαν έφευγες με της αυγής το κύμα,
πάνω στη θάλασσα χρυσή, με στρατηλάτη βήμα...
Σ’ αντάμωσα στον ουρανό μια νύχτα αστροφορούσα
νεράιδα χρυσοστόλιστη, θεά χρυσομαλλούσα
Σ’ αντάμωσα την άνοιξη, στων λουλουδιών τα μάτια
πριγκήπισσα παραμυθιού σε μαγικά παλάτια...
Σ’ αντάμωσα στον ύπνο σου, χάιδεψα τα μαλλιά σου...
δανείστηκα τα μάτια σου κ’ είδα τα όνειρά σου.
Σ’ αντάμωσα στο γέλιο σου, στα χείλη, στο φιλί σου,
στο απέραντο της θάλασσας να περπατώ μαζί σου...
Σ’ αντάμωσα ένα δειλινό τους κρίνους σαν κεντούσες
σε μια βραδυά καλοκαιριού κρασί που με μεθούσες...
Σ’ αντάμωσα στην έρημο, τη δίψα σου να σβήνεις
τα χείλη μου μια όαση, γλυκό νερό να πίνεις...