Δως μου ένα κομμάτι ελευθερία
ξαπλωμένη στα πόδια μου
αναστενάζει η προσμονή,
«τρέξε κατά πρόσωπο
με τα εμπόδια σου»,
δως μου πορεία, δως μου ουρανό
στην γειτονιά που ερημώνει
φύσηξε φήμη απ’ το βουνό
πολύ το χιόνι,
στην φωτεινή μου απορία
- αν γύρισε ξανά
το μέλλον μας γιορτινό
ή αν τόσα και τόσα
σαν υδρατμοί μελιού
είναι η γλύκα του παιδιού
που όλο στεγνώνει –
κανείς δεν απαντά
τον χειμώνα τώρα πιά
η μοίρα δεν τον σώνει
όλοι παιδιά πάνω στο ρέμα
και οι πόρτες, τα παραθυρα ανοιχτά
ζεστό το αίμα και η καρδιά χτυπά
η ευθύνη μεγαλώνει
σαν εραστές του ήλιου μες το χιόνι
το βήμα μαλακά, χάνεται στα λευκά
η ανθρώπινη ζωή, αρχίζει και τελειώνει
στην σκέψη σου τη μόνη
στα ακατέβατα λεφτά που αξιώνει
η προστάτις σου, η ελπίδα
που εξαργυρώνει,
αναβάτης των νεφών στην καταιγίδα,
επτά ζωές και μια αχτίδα για την χαρά
που ξυπνά, ξεχνά, αναστατώνει
τις εποχές
γεννά ιδέες και αρχές, δίνει στοιχεία
να συλληφθεί η αδικία,
τί ατυχία, τα νέα της
σα να μην ήρθανε ακόμη.

Άσε τα πάντα, τα οριστικά
παντοτινά θα ζήσει
ό,τι και όσο δεν κρυώνει.

Thomas S.