Νύχτα σιωπηλή, βασανιστική
Του νου μου τ' αστέρια φωτίζεις
Σκέψη βαθιά με ποτίζεις
Χλωμό το φώς ώσπου να 'ρθει η Αυγή.
Στοχασμοί! Του σκότους είστε γιοί...,
βρυκόλακες, του μεροκάματου ξένοι
Κανείς σας, ως τον τάφο δεν πεθαίνει
Ώσπου να 'ρθει στο τέλος η Αυγή.
Ω σκέψεις βραδυνές αφήστε με!
Πεθύμησα της αφέλειας το ψεγάδι
Πιο βαθιά, της Λησμονιάς το χάδι
Θέλω της στιγμής την Ζωή
Όμως ξέρω πως θα 'ρθει η Αυγή...
|