[  printer friendly version
-  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]
|
|
Άνθρωποι του Τέλους
|
30/5/2002
|
Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τον δρόμο του τέλους
με ένα μικρό λυχνάρι αγκαλιά. 'Πίστη' ονομάζεται η φωτιά που το καίει,
και με τα μάτια τυφλά διαγράφονται ένα-ένα τα βήματα τους στις μαρμαρένιες
πλάκες που έχουν περπατηθεί από το 'πάντα υπάρχων'.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τον δρόμο του τέλους
με ένα μεγάλο φανάρι αγκαλιά. 'Λησμονιά' ονομάζεται η λάμπα που το καίει,
και με τα μάτια ανοιχτά χάνονται ένα-ένα τα βήματα τους στις λίμνες
που έχουν περπατηθεί από το 'πάντα χαμένο'.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τον δρόμο του τέλους
με έναν αναπτήρα αγκαλιά. 'Πείσμα' ονομάζεται η φωτιά που τον καίει
και με βήματα πισωγυρισμένα διαγράφονται οι στιγμές τους στα ρηχά νερά
που έχουν περπατηθεί από το 'παντοτινά ορφανό'.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τον δρόμο του τέλους
με ένα κεράκι αγκαλιά. 'Ελευθερία' ονομάζεται η φωτιά που το καίει,
και μπουσουλώντας διαγράφεται το πέταγμα τους πάνω στην αόρατη φωτιά
του αγέρα που έχει ταξιδευτεί από το 'παντοτινά αντίθετο'.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τον δρόμο του τέλους
με το σκοτάδι για παρέα. 'Δεν γνωρίζω' ονομάζεται ο ποταμός που τους περνάει απέναντι και με το σώμα τους βουβά γυμνό διαγράφονται οι φόβοι τους στην παλέτα του Θεού, που έχει ζωγραφιστεί από το 'παντοτινά μη γνωστό'.
Το τέλος κάπου υπάρχει αγκαλιά με την σκιά του χτες
και την απορία του καινούργιου αύριο
Και αν θέλω να κρυφτώ, στο χτες θα παραλύσω.
Και αν θέλω να φανώ, στο αύριο θα πετάξω.
Και αν θέλω 'απλά να είμαι', θα περιμένω τα κλειστά μου μάτια κατάρτι να γίνουν, και ο αφέντης της ζωής μου να με πλεύσει εκεί απλά που πρέπει να βρεθώ.
Και αν κλάψουν οι άγγελοι, τότε το καράβι μου θα σηκώσει άσπρη σημαία.
Και αν έρθουν οι σειρήνες να με βρουν,
τότε τα αυτιά μου θα αφεθούν στον έρωτα του τέλους.
Αν από την άλλη μπορούσα να περπατήσω μόνο το σήμερα, τότε το τέλος θα ήταν παντού και πάντοτε ερωτευμένο με το απεριόριστο της ύπαρξης μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν...
|
Σχολιασμός Άρθρου
(
έχουν καταχωρηθεί ήδη 6 σχόλια
)
|
Sardanapalos:
Έφη, το ποίημα είναι ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει στο νύγμα, αφού θα το κάνω save για να μου μείνει.
Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με τον Τάσκαρη, αλλά πείτε μου ρε παιδιά, ο Dennis, τι εννοεί;; (30/7/2002)
|
|
|
skotro:
Έφη βρήκα το ποίημα πολύ ενδιαφέρον. Ανυπομονώ να διαβάσω κι άλλα κείμενα ή ποιήματά σου. Ξέρω και πολλά πρόσωπα που αισθάνονται αρκετά συγγενή συναισθήματα με αυτά που αποπνέει το ποίημά σου.
Όσο για τον ttask ας τον δικαιολογήσουμε καθώς διάγει φάση μαζικοποίησης, δεδομένης της στράτευσής του. Τάσο ξεκόλα υπάρχουν κι άλλα πράγματα πολύ σοβαρότερα από το στρατό. (3/6/2002)
|
|
|
Thomas S:
Κάποιοι μπορεί να έχουν πάει ήδη στα "σύνορα" και να έχουν γυρίσει. Μπορεί να έχουν κάνει και 2 "θητείες". Μπορεί και όλη τους η ζωή να είναι στην "αγγαρεία". Μπορεί να έχουν δει και κάτι άλλο, κάπως αλλιώς. Μπορεί ακόμη ακόμη να μην φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματα τους, γιατί δεν φοβούνται ίσως, ότι έτσι οι άλλοι θα τους θεωρήσουν από δειλούς έως ξενέρωτους. Μπορεί τελικά μόνο να θέλουν να μοιραστούν την εμπειρία. Αν διαφωνούμε, αδιαφορύμε ή απλά απέχουμε τουλάχιστον μπορούμε να μην καρατομούμε, γιατί έτσι τελικά όντως να μην μας φτάνει ούτε η Absolut για να κουλάρουμε. Είχα την εντύπωση ότι το Νύγμα είναι προσπάθεια ελεύθερης έκφρασης και όχι ανοικτής ειρωνείας. Ή μήπως έχουμε target group? (3/6/2002)
|
|
[εισαγωγή σχολίου]
[περισσότερα σχόλια...]
|
|
[ printer friendly version
- στείλτε τη σελίδα με e-mail ]
|
|
|
