Υπάρχει ένας ασθενής και αυτός δεν είναι η Ελλάδα κατά τον κύριο(;) Παπαδόπουλο (βλ. 1973). Είναι η καλή μας ελληνική γλώσσα. Εγώ δεν πρόκειται βέβαια να πω τι φάρμακο θα πάρει, γιατί δεν είμαι γιατρός. Ίσως πάλι να είναι και η δική μου ελληνική γλώσσα άρρωστη και να μην κάνω και πολλά για να την συνεφέρω.

Όταν πρόκειται να εκδηλωθεί μια ασθένεια, ως γνωστόν ο οργανισμός παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα (εάν είσαι φορέας καθυστερούν λίγο). Η ελληνική γλώσσα είναι λίγο φορέας. Είμαστε όμως και εμείς λίγο θύματα γι' αυτό και δεν καταλαβαίνουμε ότι σιγά-σιγά αρχίζουμε να μιλάμε σαν τον Κωστόπουλο και σαν τη Ρούλα. Η ασθένεια πρέπει να οφείλεται σε ιό που όσο πάει και εξαπλώνεται και τα άρρωστα κύτταρα πρέπει να είμαστε εμείς. Ας πούμε όμως καλύτερα για τα συμπτώματα.

Οι Τζίμηδες. Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να μιλάει σαν τον Τζίμη της γνωστής τηλεοπτικής σειράς (και πρέπει να πω ότι ο σεναριογράφος έχει μείνει πίσω). Πολλές φορές τα παίρνουμε στο κρανίο και βλέπουμε ότι κάτι μας χαλάει, αλλά δεν είμαστε αρκετά άτομα ώστε να τη βρούμε με τον κόσμο ή τέλοσπάντων κάπως να τη σκαπουλάρουμε. Και βέβαια όλοι γουστάρουν να είναι χαλαροί και ανεβασμένοι και να μην παίζονται με τίποτα, άλλα τις περισσότερες φορές είναι λίγο χλωμό. Παίζει η γκόμενα; (άσχετο). Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανα μουρόχαυλο που να μη γουστάρει να τη λέει σ' αυτούς που του την μπαίνουν και γενικά δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεις ηλίθιες προτάσεις που δε λένε τίποτα και όμως δείχνουν με κάποια κριτήρια ότι είσαι πολύ γ... τα άτομα (αυτό δεν είναι άσχετο).

Τα -άρω. Δυστυχώς το "σταθμεύω" είναι μόνο για τους παππούδες, τον Μπαμπινιώτη και τον Βέλτσο (για τον τελευταίο δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο δεν έχει εφεύρει καμία δική του καλύτερη). Ξένες λέξεις παίρνουν δια της βίας τη θέση πολύ περισσότερο εύηχων ελληνικών και έτσι εμείς παρκάρουμε, φουμάρουμε (μερικοί πολύ δυστυχώς), φιξάρουμε το παρουσιαστικό μας και σενιάρουμε τη γραβάτα μας (όχι εγώ) για να μη φρικάρει το αίσθημα (ή μήπως να μην σαλτάρει;). Ακόμη (για την πληρότητα της ανάλυσης), βολτάρω, σουλατσάρω, τιγκάρω, τρομπάρω (αυτό εγώ δεν ήθελα να το βάλω) και γουστάρω (προσοχή: το κάρο γράφεται με "ο", χρησιμοποιείστε καλύτερα τη λέξη ρόμπα ή τσόκαρο).

Οι γλωσσομαθείς. Πρόκειται για παιδιά μη σπουδαγμένα, αλλά καλά πληροφορημένα που χρησιμοποιούν συχνά την τρέχουσα ορολογία του τομέα τους. Δεν υπάρχει βέβαια περίπτωση να τους κολλήσεις στον τοίχο γιατί ξέρουν πολύ καλά το οφσάιντ, το φάουλ, το φρίκικ (φρίκη;), το κόρνερ (καμία σχέση με πίτσες) και βέβαια το αράουτ. Αχ, αυτό το τελευταίο, ειδικά όταν "είναι δικό σας το αράουτ (our-out)". Υπάρχουν βέβαια και οι πιο προχωρημένοι γλωσσομαθείς, οι σπουδαγμένοι που κι αυτοί αρέσκονται να ελληνοποιούν τις λέξεις. Και φυσικά πρόκειται για τους...

Τι όμορφα που ακούγεται στα ξένα. Τι γόητρο και αηδίες! Πρεστίζ, παιδί μου, πρεστίζ. Άλλο το πρεστίζ και άλλο το απλό γκλάμουρ, η αγαπημένη λέξη των "δημοσιογράφων". Και σε -ισμός όλα είναι πολύ καλύτερα (ειδικά στον κοινωνικοπολιτικό τομέα και στην τέχνη). Κονφορμισμός, περφεκτιονισμός και πάει λέγοντας. Λίγο το λίβινγκ-ρουμ να προσέξουμε βρε παιδιά και το χωλάκι (hall ή hole;).

Οι της Ενωμένης Ευρώπης. Τουλάχιστον τα γράφουν στα ξένα. Το look σου είναι υπέροχο, μωρό μου. Σ' αφήνω όμως τώρα, ciao, θα τα πούμε στο club (όχι βέβαια night-club γιατί το υπόλοιπο εννοείται όπως το basket -ναι, το άλλαξαν και οι Άγγλοι για χάρη μας). Οι πολύ προχωρημένοι θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ space, cosmic, death ή doom άτομα (rave hard). Και Kiss, Cool, Star, Flash, Ciao, Fantastico, P... p... Italiano.

Οι sci-(fi και μη) jargon maniacs που το κάνουν και το χαίρονται. Κοιτάξτε, οι decoders έχουν εντελώς διαφορετική χρήση από τους multiplexers. Άσε που στο University που έκανα το προηγούμενο cemester είχε ένα student campus καταπληκτικό. Παιδιά να μην ξεχάσω να σας πω ότι πολύ σοβαρά υπόψη θα ληφθεί η readability των files σας. Αυτό ισχύει τόσο για το main program όσο και για τις function. Greetings α πλάτανος.

Οι ξέρεις να πούμε. Κι όμως, ξέρεις, υπάρχουν και σοβαρότερα, να πούμε, συμπτώματα. Ξέρεις όπως, να πούμε, εκείνοι οι τύποι που, ξέρεις, λένε συνέχεια, να πούμε, ξέρεις και το άλλο, ξέρεις, να πούμε.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα συπτώματα όπως οι ηχητικοί τύποι (τσαφ, μπουμ, μπόινγκ, πσσσ) και οι οπτικοί (δύο ουγκ την ώρα). Υπάρχουν συνδυασμοί, συμπλέγματα, υποκατηγορίες και εξαιρέσεις σ' όλα τα παραπάνω - ας πούμε, υποκατηγορία των ηχητικών είναι οι ε (εεεεε.., ε;, εε!).

Ποιος Μπαμπινιώτης θα μας σώσει; Κλείστε την τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τα φώτα, τις κουρτίνες, τα μάτια και τ' αυτιά και θα διασφαλίσουμε αυτό που έχουμε. Τει γλόσα που μασ έδοσαν αιλινοικύν.

Γιάννης Ξηρουχάκης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (διδάκτωρ τρομάρα μου...) Άλλα άρθρα του