Ζωή, ζωή! Του κόσμου εισαι πνοή
Βαθιά, γλυκειά, του νου μου είσαι ζάλη
Φώς και σκοτάδι ειν’ η καρδιά σου
Λευκό και Μαύρο τα παιδιά σου
Γέλιο και κλάμα σμίξαν ένα
Λες κ’ η χαρά γεννιέται απ’ τον πόνο
Κ’ ο πόνος απο σένα!

Ορμή, ορμή! Του κόσμου εισαι φωνή
Γλυκειά, μαυλιστική Σειρήνα
Κατάρτια σπάζω! Σκίζω πανιά
Βουτώ στην αγκαλιά σου
Στης Λησμονιάς τον κόρφο
Στης Ηδονής τ’ Αμπέλι
(Την αύρα σου ποθούν ακόμα κι αγγέλοι!)
Κανείς, Κανείς! Μακρια του δε σε θέλει!

Διονύσης Νιχίλης ΦΟΙΤΗΤΗΣ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ (ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ)