Ένα βήμα μπροστά, δυο πίσω
Δυο βήματα μπροστά, τρία πίσω
Τρία βήματα μπροστά, τέσσερα πίσω
Όσο πλησιάζεις τόσο απομακρύνεσαι
Κι όσο απομακρύνεσαι τόσο θες να πλησιάσεις
Πάντα αφήνεις ένα διάστημα
Πάντα κατασκευάζεις ένα κενό
Πάντα δημιουργείς μια ασπίδα προστασίας
Την κρατάς σφιχτά – δεν θες να τη χάσεις
Αν τη χάσεις, θα χαθείς
Αν χαθείς, θα χάσεις τον έλεγχο
Βαρύ φορτίο
Το κουβαλάς όμως.
Ένα βήμα μπροστά, δυο πίσω.

Από μακριά ακούς μια μελωδία
Το άκουσμα της σ’εξιτάρει
Η φωνή του σε μαγνητίζει
Θες να πλησιάσεις
Δυο βήματα μπροστά, τρία πίσω
Όσο πλησιάζεις τόσο απoμακρύνεσαι
Και ξαναπροσπαθείς.
Μάταια.
Είσαι εσύ που απομακρύνεσαι ή η απέναντι όχθη;

Ξαφνικά το άκουσμα γίνεται οικείο
Η φωνή σε προσεγγίζει
Τα μάτια του απέναντι από τα δικά σου
Ίσως να’ναι πιο γρήγορος από σένα
Πιο αποφασισμένος
Πιο μαχητής
Μα που είναι η ασπίδα του;
Του προσφέρεις τη δική σου
«Ορίστε, πάρτη»
Την αρνείται. Δεν την έχει ανάγκη
Αρνείται να θέλει να έχει τον έλεγχο
Ίσως γιατί πραγματικά τον έχει
Δέχεται όμως να σε κοιτάει στα μάτια
Κι έτσι μένεις εσύ και η ψευδαίσθηση
Εσύ και οι δισταγμοί
Εσύ και ο τοίχος
Εσύ και η ασπίδα προστασίας
Τρία βήματα πίσω, δυο μπροστά.

Drama Therapy