Το παρακάτω περιστατικό είναι αληθινό: Ιούλιος 2000, γραμματεία ΤΟΠΑ (Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης-τρομάρα μας!).

Απελπισμένη φοιτήτρια τηλεφωνεί στη γραμματεία μετά την κλοπή του πάσου (το πάσον, του πάσου, ω πάσο! -τα ξέρετε αυτά) της, για να ρωτήσει αν μπορεί να γίνει κάτι σύντομα και εν όψει των διακοπών.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ:Nαι; (αργόσυρτο και τσαντισμένο ταυτόχρονα)

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Ναι, καλημέρα σας, έχω ένα πρόβλημά: μου έκλεψαν το πάσο και ήθελα να σας ρωτήσω αν μπορώ να περάσω από τη γραμματεία να μου δώσετε μια βεβαίωση ότι είμαι φοιτήτρια. (= Ναι, συγγνώμη για την ενόχληση κιόλας, δεν ήθελα να σας ξυπνήσω, αλλά η μοίρα βλέπετε, που άλλους τους ανεβάζει στους ουρανούς και άλλους τους ρίχνει στα Τάρταρα-δηλαδή ένα και το αυτό με τη γραμματεία).

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ναι, έλα, εντάξει... (= Τέλος πάντων, έλα και θα σου κάνω τη χάρη, γιατί... γιατί έτσι γουστάρω).

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Να σας ρωτήσω κάτι, αυτή τη βεβαίωση θα μπορέσω να τη χρησιμοποιώ ως πάσο; (= Συγνώμη που κάνω κατάχρηση της καλοσύνης σας, είμαι άσχετη, το ξέρω, αλλά...).

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ναι, νομίζω πως ναι (= και λάθος να κάνω, τρέχει τίποτα, λεπτομέρειες τώρα).

Λίγη ώρα αργότερα στην πάντα σε εγρήγορση γραμματεία:

Η αγνή και αθώα (καλά, ας μην παίρνουμε κι όρκο) φοιτήτρια μπαίνει και πλησιάζει τη γραμματέα με το βλέμμα "πάνω-που-θα-έπαιρνα-το-παιδάκι-μου (20ετών το παιδάκι) -να-δω-αν-έφαγε".

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Καλημέρα σας!!!(¶κρατος ενθουσιασμός). Σας είχα πάρει τηλέφωνο πριν από λίγο και σας είχα πει ότι έχω ένα πρόβλημα, γιατί μου έκλεψαν το πάσο.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Και τώρα τι θέλεις; (Συγχωρείται, καθώς μάλλον δεν είναι το ίδιο άτομο που απάντησε στο τηλέφωνο).

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Τι μπορεί να γίνει για αυτό, μπορείτε να μου βγάλετε μήπως άλλο;

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Για να βγει καινούργιο πάσο κορίτσι μου (αυτό το "μου", το ειπωμένο με τόση στοργή... αααχ), πρέπει να κάνεις υπεύθυνη δήλωση σε αστυνομικό τμήμα ότι στο έκλεψαν και μετά θέλει περίπου 3 μήνες για να βγει το νέο. Και ούτως ή άλλως σε 3 μήνες θα σας δώσουμε τα καινούργια.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Μάλιστα... Μπορείτε να μου δώσετε μια βεβαίωση τουλάχιστον ότι είμαι φοιτήτρια;

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Να σου δώσω... (= αν και με βάζεις να γράφω πρωί πρωί-ορίστε,1 πήγε η ώρα)... Ορίστε, πάρε.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Ααα! Πολύ ωραία(= δεν μπορεί, τέτοια ευκολία, κάποιο λάκκο έχει η φάβα, αλλά είμαι αισιόδοξο άτομο). Ευχαριστώ πολύ.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Παρακαλώ.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Και να σας ρωτήσω κάτι (= πω πω το έχω ξεφτιλίσει, είμαι 5 ολόκληρα λεπτά εδώ και απασχολώ τους ανθρώπους, απαράδεκτη είμαι!), τώρα αυτό μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως πάσο;

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: 'Οχι βέβαια (στη γραμματεα του διπλανού γραφείου: ΕΛΑ ΑΛΕΚΑ; ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ;ΤΙΙΙ; Α ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ)

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ: Καλά και τι θα κάνω εγώ όλο το καλοκαίρι χωρίς πάσο (= δηλαδή θα πληρώνω σε τόσα πλοία ολόκληρο εισιτήριο; Δηλαδή γιατί μπήκα στη σχολή; Τζάμπα;)

Βίκυ Ζορμπά ΦΟΙΤΗΤΗΣ-ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ