Επειδή η συζήτηση για τη λεγόμενη χαμένη ψήφο είναι αδιάκοπη συγκεντρώνω εδώ ορισμένες σκέψεις για το θέμα, άλλες δικές μου κι άλλες φίλων που συζητάμε τις τελευταίες ημέρες:
1) Για πολλά χρόνια στην Ελλάδα ψηφίζαμε το … μη χείρον. Τελικά ενταχθήκαμε στους χοίρους (PIGS). Μήπως να αρχίσουμε να ψηφίζουμε απλά αυτό που θεωρούμε καλύτερο για το μέλλον της χώρας στην οποία ζούμε;
2) Εντελώς πρακτικά, όσα περισσότερα κόμματα εκλεγούν στη βουλή, τόσο πιο απίθανη είναι η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης από ένα ή και τα δυο πρώην μεγάλα μαζί.
3) Τα πρώην μεγάλα κόμματα που συζητάνε για χαμένες ψήφους πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το επιχείρημα δεν τους συμφέρει. Πιο χαμένη ψήφος από την ψήφο προς αυτά, που επί τόσα χρόνια κατέστρεψαν τη χώρα δεν μπορεί να υπάρχει. Πόσο μάλλον όταν η συρρίκνωσή τους επιβεβαιωθεί και εκλογικά. Στις μεθεπόμενες εκλογές ίσως το 3% να μην είναι για αυτά δεδομένο.
4) Ο καθένας μας έχει μια ψήφο. Το να σκεπτόμαστε με τη λογική του να ψηφίσω σύμφωνα με το τι εκτιμώ ότι θα κάνει το υπόλοιπο εκλογικό σώμα, είναι παράλογο και εγωκεντρικό. Απλά ας επιλέξουμε όσο πιο σοφά μπορούμε ποιον θα τιμήσουμε με αυτή τη μοναδική μας ψήφο.
5) Χαμένες ψήφοι τελικά δεν υπάρχουν. Ακόμα και η καταγραφή κάτω από το 3% για αξιόλογα κόμματα, τους δίνει φωνή και θέση στη δημόσια συζήτηση. Αντίθετα υπάρχουν χαμένες γενιές, οι οποίες εγκλωβίστηκαν σε τεχνικά πολιτικά ζητήματα (εκλογικό όριο, αριστερά / δεξιά, φιλοευρωπαϊσμός / φιλορωσισμός και εσχάτως μνημόνιο/αντιμνημόνιο) και ξέχασαν το στοιχειώδες: ότι η πολιτική υπάρχει για να κάνουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε καλύτερο. Πόσο ξένο φαντάζει αυτό στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία; Πόσες ψήφοι μας προς τα κόμματα του κατεστημένου ή της ανέξοδης αντίδρασης έχουν στην ουσία πάει χαμένες όλα αυτά τα χρόνια;
Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε αυτό που μας εκφράζει αυθεντικότερα. Αν η αηδία μας έχει πλημυρίσει και σκεφτόμαστε να μην ψηφίσουμε ή να ψηφίσουμε άκυρο ή λευκό, ας το ξανασκεφτούμε. Η χώρα δε θα αλλάξει από μόνη της. Εμείς πρέπει να ψάξουμε τις επιλογές και να μην περιμένουμε αυτές να μας έρθουν στο «πιάτο». Ας διαβάσουμε, ας συζητήσουμε, ας ερευνήσουμε!
Αν κάποτε δεν ξέραμε από πού να αρχίσουμε, τώρα γνωρίζουμε: δημιουργία, ξανά!
printer friendly version
στείλτε τη σελίδα με e-mail
