Ο Αύγουστος του 2007 θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη μας ως ο μήνας των πυρκαγιών και των καταστροφών της Ελλάδας. Αποτέλεσε την έμπρακτη και επώδυνη απόδειξη ότι το Ελληνικό Κράτος της Μεταπολίτευσης κατέρρευσε μεγαλοπρεπώς. Αποδείχθηκε ότι επί δεκαετίες χτίζουμε στην άμμο, ότι η κοροϊδία των κομματικών στελεχών και εκπροσώπων είναι πολύ μεγαλύτερη από το βαθμό που πιστεύουμε, ότι πλέον δεν έχουμε να ελπίζουμε σε τίποτα περισσότερο από αυτούς που τις τελευταίες δεκαετίες χαρακτηρίζουμε ως «πολιτικούς». Τίποτα απολύτως. Από κανέναν.

Αυτοί που δε σεβάστηκαν τον πόνο και την τραγωδία των ανθρώπων που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, που έχασαν το βιος τους, που είδαν τις μνήμες τους να καίγονται, που έζησαν τον εφιάλτη της προσφυγιάς στον ίδιο τους τον τόπο και οι οποίοι δε δίστασαν να καιροσκοπήσουν εκμεταλλευόμενοι προεκλογικά τα γεγονότα, όχι απλώς δεν είναι άξιοι να χαρακτηρίζονται ως πολιτικοί, ίσως και να μην είναι άξιοι να χαρακτηρίζονται ως άνθρωποι. Δεν αρκεί που επί δεκαετίες σπαταλούν και νέμονται τη δημόσια περιουσία, καλούν τους τηλεοπτικούς σταθμούς να τους απαθανατίσουν κόβοντας βόλτες ως χαροκαμένες μαυροφορούσες χήρες στους τόπους της τραγωδίας, ζητώντας ενημέρωση για την κατάσταση από τους υπευθύνους και εκφράζοντας την συμπαράστασή τους στους πληγέντες.

Τέτοια είναι η αδιαντροπιά τους, που ακούστηκε ακόμα και το ανεκδιήγητο, νομάρχης της περιοχής να ωρύεται για την απουσία και την απραξία του Κράτους! Ενημέρωσε ποτέ κανείς αυτόν τον κύριο, ότι ο ίδιος αποτελεί την έκφραση του Κράτους στον τόπο του; Κατάλαβε ποτέ ότι δεν τον εξέλεξαν για να τρώει τα λεφτά των επιχορηγήσεων, να περιφέρει την αρχοντοχωριατιά του με ακριβά αυτοκίνητα, να πουλάει μούρη στα χωριά της περιοχής του, αλλά για να φροντίζει για τα χωριά και τους δήμους της περιοχής του; Ότι εκτός από τα «ενδιαφέροντα» δημόσια έργα, τις ανοικοδομήσεις ξενοδοχείων και την παραχώρηση αδειών νυχτερινών και λοιπών κέντρων διασκέδασης, καθήκον του είναι να φροντίζει για την καθαριότητα των δασών της περιοχής του, για την πρόληψη και ενημέρωση των πολιτών σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, ο σχεδιασμός και η πρόνοια για την ανάπτυξη της περιοχής του; Τι έννοια έχει τότε ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης; Τι είναι το Κράτος το οποίο επικαλούμαστε κάθε φορά; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ο Πρωθυπουργός; Το Υπουργικό Συμβούλιο; Η Βουλή; Ποιον διάολο περίμενε αυτός ο φαιδρός άνθρωπος να του λύσει το πρόβλημά του, για το οποίο έπρεπε να μεριμνήσει ο ίδιος μαζί με τους νομαρχιακούς συμβούλους και τους δημάρχους της περιοχής του; Ποιος ευθύνεται για τον καθαρισμό των δασών; Ποιος ευθύνεται για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών; Ποιος ευθύνεται για την καταγραφή των μηχανημάτων που μπορεί να χρειαστούν σε περίπτωση πυρκαγιάς; Ποιος γνωρίζει ποιες και πόσες είναι οι επικίνδυνες και δύσβατες περιοχές σε περίπτωση πυρκαγιάς; Ποιον περιμένουν να κάνει αναφορές για αδυναμίες στο σύστημα αντιμετώπισης των πυρκαγιών της περιοχής του; Δεν ντρεπόμαστε;

Δυστυχώς δεν είναι αντιληπτό ότι οι δήμαρχοι και οι νομάρχες εκλέγονται από εμάς. Ότι οι συνδικαλιστές εκλέγονται από εμάς. Ότι οι δημαρχίες, οι νομαρχίες και τα συνδικάτα αποτελούν τον προθάλαμο του κοινοβουλίου και τη θερμοκοιτίδα των κομματικών στελεχών. Ότι τους βουλευτές και τις κυβερνήσεις τους εκλέγουμε εμείς. Εμείς, λοιπόν, είμαστε υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τα χάλια της τοπικής αυτοδιοίκησης, του πολιτικού συστήματος, της ανυπαρξίας πολιτικού πολιτισμού, της διαφθοράς του δημόσιου βίου και της αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να λειτουργεί σωστά και αποδοτικά. Εμείς φταίμε που κάηκε η Αρχαία Ολυμπία, γιατί εμπιστευόμαστε εδώ και χρόνια ψεύτες και κλέφτες πολιτικούς, που έχουν στήσει ένα παιχνίδι διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, το οποίο μετατρέπει το βουλευτικό αξίωμα σε βιοποριστικό επάγγελμα. (Υπενθυμίζω ότι τα μεγάλα κόμματα υπερψήφισαν το νόμο περί ασυμβίβαστου της βουλευτικής ιδιότητας, καταργώντας την επαγγελματική υπόσταση των βουλευτών.) Εμείς φταίμε που τα κόμματα λαμβάνουν κρατικούς προϋπολογισμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για τη λειτουργία τους και για τις προεκλογικές εκστρατείες τους, τα οποία διανέμονται αδιαφανώς σε κηφήνες και σε κομματόσκυλα αντί να επενδύονται για την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου, την καλύτερη οργάνωση του Κράτους ή τη θωράκιση της χώρας από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές. Εμείς φταίμε που υπάρχουν υπουργοί, στελέχη της Κυβέρνησης, βουλευτές και δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι χρηματίζονται αδιαφορώντας για τις συνέπειες των αποφάσεών τους στη χώρα, στην οικονομία, στο περιβάλλον, εστιάζοντας μόνο στο συμφέρον εκείνων που τους λαδώνουν. Εμείς φταίμε που τα δάση καίγονται, γιατί μετά χτίζουμε εξοχικά στις αποχαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις για να έχουμε θέα στη θάλασσα, λαδώνοντας τον υπάλληλο της πολεοδομίας ή αδιαφορώντας για το πώς ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του οικοπέδου το αποχαρακτήρισε.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν οι άξιοι πολιτικοί μας με κροκοδείλια δάκρια να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια, εν ολίγοις να γλύψουν εκεί όπου έφτυναν. Και ανοίγουν λογαριασμούς, τα χρήματα από τους οποίους δεν ξέρουμε πού θα πάνε. Και φτιάχνουν γραμμές επικοινωνίας για τους παθόντες και λένε ότι θα δώσουν αποζημιώσεις για τις χαμένες ζωές και τις χαμένες περιουσίες. Ποιοι; Αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν χτιστούν σπίτια και ξενοδοχεία στα δάση και στις ακτές, τότε θα υπάρχει αυξημένη προστασία και ενδιαφέρον για τη διατήρησή τους, οι οποίοι επιχειρηματολογούν υπέρ εκείνων που τους λαδώνουν για να περνάνε νύχτα και σε θερινό τμήμα της Βουλής νομοσχέδια για αποχαρακτηρισμούς δασών, για μεταφορές οικοδομικών συντελεστών, για ανεγέρσεις ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων σε παραλίες. Αυτοί που θα έδιναν και τον τάφο του πατέρα τους αντιπαροχή.

Ό,τι καλό και συμφέρον έγινε για αυτόν τον τόπο έγινε από την προσωπική πρωτοβουλία ανθρώπων, από το φιλότιμό τους, από την αυτοθυσία τους και από το ενδιαφέρον και την αγάπη τους προς την πατρίδα. Αν περίμεναν ο Συγγρός, ο Ζάππας, ο Αβέρωφ, ο Στουρνάρης, ο Βαρβάκης, ο Αρσάκης και τόσοι άλλοι να δημιουργηθεί το κατάλληλο νομικό και θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα προέβλεπε τις μεθόδους και τους μηχανισμούς με τους οποίους ο κρατικός μηχανισμός θα αξιοποιούσε τις περιουσίες τις οποίες θα διέθεταν και δεν έφτιαχναν από μόνοι τους ότι μας κληροδότησαν, θα κυκλοφορούσαν Cayenne στην Ελλάδα από τις αρχές του 20ου αιώνα! Για το λόγο αυτό, το μόνο που πιστεύω ότι αξίζει να κάνουμε είναι να συγκεντρώσουμε ό,τι μπορεί ο καθένας από είδη πρώτης ανάγκης, τροφή, ρουχισμό και να πάμε οι ίδιοι να τα παραδώσουμε στους συνανθρώπους μας. Το e-banking και το 1555 δεν αποτελούν ένδειξη ανθρωπιάς και συμπαράστασης, αλλά ένα άλλοθι για τις τύψεις που κουβαλάμε όλοι μας για το χάλι στο οποίο έχουμε φέρει τη χώρα. Θα πατήσουμε το κουμπί «Αποδέχομαι τη συναλλαγή», θα κλείσουμε το ακουστικό και μετά θα γυρίσουμε κανάλι στην τηλεόραση ή πλευρό στο κρεββάτι μας. Οι άνθρωποι αυτοί θα χρειαστούν βοήθεια για πολύ καιρό ώστε να μείνουν στον τόπο τους και να μπορέσουν να ορθοποδήσουν. Θα πρέπει να τους συμπαρασταθούμε για μήνες, να τους βοηθήσουμε με εθελοντική εργασία να χτίσουν τα σπίτια τους και να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους. Να συμπαρασταθούμε όπως θα θέλαμε κι εμείς να μας συμπαρασταθούν.

Το παιδάκι με την κουκούλα στη διαφήμιση της Greenpeace περιγράφει το ζοφερό του μέλλον, όπου δεν θα υπάρχουν δάση, λίμνες, ποτάμια, ζώα, όπου το κλίμα θα αλλάξει και θα έχουμε μεγάλες ξηρασίες και έντονες βροχές και πλημμύρες, όπου η βλάστηση θα έχει μειωθεί, οι πάγοι θα έχουν λιώσει, ο ήλιος θα είναι βλαβερός και τα νερά δε θα είναι πόσιμα. Δυστυχώς αυτό που περιγράφει δεν είναι ζοφερό μέλλον, αλλά έχει αρχίσει να γίνεται τραγικό παρόν.

Τάσος Τάσκαρης ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ