[  printer friendly version
-  στείλτε τη σελίδα με e-mail ]
|
|
Αναδημοσίευση από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (01/07/2007)
Τα 'χω πάρει. Χοντρά. Δεν είναι η πρώτη φορά, και η πατρίδα είμαι σίγουρος ότι θα μου δώσει κι άλλες, πολλές, φορές την ευκαιρία. Σιγουρότατος! Οοοοοχι. Οταν μιλάω για πατρίδα, δεν μιλάω για το κράτος. Για μας μιλάω. Το βρίζω το κράτος τα τελευταία 33 χρόνια, που μου έχει δώσει την ευκαιρία η δημοσιογραφική πένα. Τώρα τελευταία το 'κοψα. Γιατί αποφάσισα, ότι το κράτος είμαστε 'μεις.
Εμείς οι μεμψίμοιροι και γκρινιάρηδες και απαιτητικοί όλο το 24ωρο. Εμείς οι αγωνιστές του καναπέ, οι εθελοντές του φραπέ, οι οικολόγοι του σκουπιδαριού, οι σοσιαλιστές της πάρτης, οι αδιάφθοροι του λαδώματος, οι κήνσορες του διπλανού και νάρκισσοι του καθρέπτη. Εμείς.
Μια κοινωνία υποκριτών, που σκίζει τα ρούχα της, βρίζοντας το αόρατο και άυλο κράτος, που καίγεται ο πνεύμονας της Αθήνας, η Πάρνηθα, για πολλοστή φορά και 5.000.000 τηγανισμένοι ευαίσθητοι παρακολουθούν τις φλόγες από την τηλεόραση, χωρίς ούτε 10.000, ούτε 1.000, ούτε 100, έστω, να τρέξουν εθελοντές να βοηθήσουν. Οχι τώρα. Εδώ και χρόνια! Οχι μόνο για την Πάρνηθα. Παντού.
Εχω σβήσει φωτιές σε πλαγιές, την ώρα που οι χωριανοί και οι πολίτες καθόντουσαν σταυροπόδι ένα και δύο και δέκα χιλιόμετρα μακριά στις καφετέριες και βρίζαν το κράτος αμέτοχοι. Αραχτοί. Βρίζαν το σαν τα μούτρα τους κράτος. Αυτό που αξίζουν.
Ακαθάριστα σχεδόν πάντα, και μόνο από τύχη παστρικά, τα δίκτυα του ρεύματος, που διαπερνάνε όλη τη χώρα εναερίως, από κολόνα σε κολόνα, μέσα (!!) από όλα τα δάση, παρά τις φωνές, που επί χρόνια ουρλιάζουν για υπόγεια εγκατάσταση επιτέλους! «Κοστίζει πολλά» αποφαίνεται παγίως ο ανεγκέφαλος, που κρατάει την καρέκλα. Και πόσα κοστίζει ηλίθιε κάθε στρέμμα καμένου δάσους, κάθε κατάσβεση, κάθε black out, κάθε πνεύμονας που χάνεται, κάθε αναδάσωση; Πόσα κοστίζει στην υγεία, σε εργατοώρες, σε ζωντανά, σε ζημιές υποδομής, που πληρώνονται; Πόση πρόσθετη ζέστη και πόσο νερό; Κάθε φορά.
Και κάθε φορά, με το ίδιο θράσος, ο ίδιος πάντα συνέλληνας, που δεν είναι το κράτος, είναι η νοοτροπία ενός λαού ολόκληρου, που τον ανέχεται, που τον εκλέγει, αλλιώς θα τον είχαν πάρει από καιρό με τις ντομάτες οι συμπολίτες του, αν δεν ήτανε όμοιοι, με το ίδιο θράσος λοιπόν βγαίνει να πει κι από πάνω, ότι όλοι οι πριν απ' αυτόν ήταν χειρότεροι. Και λοιπόν; Μήπως φταίμε που δεν τους κρεμάσαμε στην πλατεία Συντάγματος, μπας και έτσι συνετιστούν οι επόμενοι και κάνουν το μόνο πράγμα που πληρώνονται να κάνουν; Να δουλεύουν νύχτα-μέρα για να ωφελείται το σύνολο;
Ποιο σύνολο! Αυτοί που δουλεύουν και αφήνουν ακαθάριστα τα δίκτυα του ρεύματος και τα δάση και που λουφάρουν δεν είναι συμπολίτες; Τι είναι, κατακτητές; Μπας και δεν τους νοιάζει, γιατί δεν θα καούν τα δικά τους χωριά; Μήπως δεν έχουν τις εγκύκλιους και τα φιρμάνια και τους κανονισμούς, και δεν ξέρουν αυτοματοποιημένα τι πρέπει ολοχρονίς να κάνουν;
Είναι λίγοι; Να σου πω εγώ γιατί είναι λίγοι. Γιατί οι υπόλοιποι, που είναι οι πολλοί, βάζουν γλείψιμο να κλειστούν σ' ένα γραφείο, να πέφτει ο μισθός του λαού, να μην έχουν σκοτούρες πολλές, εκτός από μία. Πότε να 'ρθει το δώρο κι η σύνταξη.
Και ας τρέξουν τα κορόιδα να ιδρώσουν για να έχουνε όλοι -και οι κηφήνες- ένα πνεύμονα ανάσας παραπάνω, ένα πάρκο στην πόλη παραπάνω, έναν πεζόδρομο, ένα σύλλογο, μια πηγή, μια παραλία, έναν κουβά για σκουπίδια.
Και πετάνε με την ψυχή στο στόμα οι ίδιοι εκατό πιλότοι, πέφτουνε μέσ' στη φωτιά οι ίδιοι 5.000 πυροσβέστες, τρέχουν να σώσουνε ζώα και ανθρώπους οι ίδιοι συμβασιούχοι, διακινδυνεύουν τη ζωή τους οι ίδιοι, ελάχιστοι σύλλογοι εθελοντών, λες κι όλοι αυτοί πληρώνονται όπως πρέπει και δουλεύουν σε συνθήκες όπως πρέπει και λες και δεν έχουν μανάδες κι αδέλφια και συζύγους και παιδιά να τους καρτεράνε με κομμένη τη χολή. Είτε σε σεισμό, είτε σε πυρκαγιά, είτε σε πλημμύρες.
Αυτοί οι λίγοι είναι οι συμπατριώτες οι δικοί μου. Οι άλλοι, υποκριτές, συνένοχοι σ' όλες τις καταστροφές και τις κακοπαθιές της χώρας. Αμέτοχοι, άβολοι και καλοπερασάκηδες, ασχέτως τάξης, φύλου, πεποιθήσεων.
Ξέρω, εξανίστανται, δεν με παρατάνε! Τους έμαθα καλά, τους ζω, απ' αυτούς υποφέρουμε κάθε μέρα. Αυτοί ποδοπατάνε κάθε δικαίωμα, κάθε κατάκτηση, κάθε αξιοπρέπεια είτε πίσω από τον πάγκο μιας υπηρεσίας, είτε πίσω από ένα γκισέ, είτε πίσω από το τιμόνι του ταξί, του λεωφορείου, του πωλητηρίου κάθε είδους, από εισιτήρια μέχρι ρούχα και φιστίκια. Με την αγένεια στο ύφος και στο στόμα. Τη βαρεμάρα για εξυπηρέτηση. Την άγνοια της έννοιας της προσφοράς. Η συντριπτική πλειοψηφία.
Ενα «εγώ» υπερφίαλο, που φτιάχνει μια κοινωνία, μια χώρα «για πάρτη μας».
Αντικοινωνική όσο δεν παίρνει. Απούσα, μπρος στην τηλεόραση, κάθε φορά που οι λίγοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα για της αστυνομίας τη βία, για τα καρκινογόνα τρόφιμα που τρώμε, για το νέφος και τη βρόμα μεσ' τη θάλασσα, τους τρομονόμους, που μας δένουν -αυτούς όχι, ήτανε πάντα φιλήσυχοι πολίτες, νομοταγείς, τα 'χαν καλά με όλους, ησυχία, τάξις και ασφάλεια- ακόμα και για τους λίγους χώρους πρασίνου, που απειλούνται διαρκώς μέσα στις πόλεις.
Μια κοινωνία απούσα απ' όλα όσα την αφορούν. Μονάχα οι λίγοι, οι γραφικοί, σεσημασμένοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Λαός, απών.
Είναι παρών, όμως, σε κάθε λάδωμα, σε κάθε φάκελο, σε κάθε γλείψιμο για μια θεσούλα, σε κάθε σπρώξιμο να μπει μπροστά, στη θέση του άλλου, σε κάθε αυθαίρετο, σε κάθε κλέψιμο λογαριασμού, σε κάθε ακρίβεια, που ληστεύει τον διπλανό του. Φταίει η κυβέρνηση!
Λαός απών από τη διαχείριση της χώρας του. Την έχει νοικιάσει για 4 χρόνια σε κάποια παρέα και την αφήνει να κυβερνά έτσι ανεξέλεγκτα.
Αμα δεν του αρέσει η παρέα, βάζει μια άλλη, στην καθορισμένη πάντα ημέρα. Μετά, πάει για φραπέ σε ωραία θέση με air condition. Για να απολαύσει την κοκκινίλα του ουρανού από την Πάρνηθα, που καίγεται. Βρίζοντας ή τη ΔΕΗ ή την κυβέρνηση. Από το '74, που απόχησε αντιστασιακή φωνή. Πριν, έφταιγε η χούντα, δεν μίλαγε.
Αν δεις τα χόρτα στο κτήμα του στο χωριό και τους πυλώνες της ΔΕΗ λίγο πιο πέρα, θα καταλάβεις.
Και αν ακούσεις το air condition της κάμαράς του, που είναι κλειστή, αμπαρωμένη όλη τη νύχτα, που έξω έχει δροσιό αεράκι, θα καταλάβεις.
Κι αν δεις τα δάση και τις πλαγιές και τα ποτάμια, τις παραλίες και τους δρόμους μεσ' στο σκουπίδι, θα καταλάβεις.
Κάθε πατρίδα είν' ο καθρέπτης του λαού της. Ενός λαού, που κούκλα την πήρε απ' όλους τους προηγούμενους και πανούκλα την παραδίνει στα παιδιά του. Τέτοια αγάπη της έχει κι αυτής και των παιδιών του.
ΥΓ: Τι να πεις σε έναν κόσμο, που χάνει 1.000.000 δέντρα και σου απαντάει «ευτυχώς δεν κάηκε κανένα σπίτι»;
Τι να πεις σ' ένα ζώο, που πιστεύει ακράδαντα ότι η δική του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τις άλλες ζωές γύρω του;
Τι να πεις σ' ένα σύνολο, που δημιουργεί με κάθε τρόπο τη σημερινή του ευκολία, ξέροντας ότι θα γίνει το αυριανό του πρόβλημα;
Τι να πεις σε ένα ζώον, που είναι τόσο ζώον ώστε δεν ξέρει ότι είναι ζώον.
|
Σχολιασμός Άρθρου
(
έχουν καταχωρηθεί ήδη 3 σχόλια
)
|
minaggizete:
και μένα η απορία μου αυτή είναι... πώς τον "ξυπνάς" τον κόσμο; να δει τι πράττει και ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε που καθορίζουμε την έννοια του κράτους;
Γιατί εγώ μία φορά ως πεζή, περνώντας δίπλα από αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα, μου έπεσε στο πόδι άδειο κουτάκι μίλκο και σαν αντίδραση προς τη βρωμιά που έκανε ο οδηγός, το σήκωσα και του το ξαναπέταξα μέσα. Είναι όμως λύση και αυτό;;; (9/7/2007)
|
|
|
Thomas S:
Είναι φορές που το μπράβο αρκεί - και που δεν βρίσκεις άλλη λέξη πιο γεμάτη για να πεις συγχαρητήρια.
Η βαρύτητα των απόψεων είναι τέτοια που από μόνη της σπάει κόκαλα. Το γεγονός ότι μια εφημερίδα πανελλήνιας κυκλοφορίας και με το μέγεθος της Ελευθεροτυπίας το δημοσιεύει προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στα γραφόμενα. Όμως η άποψη είναι κόντρα στο ρεύμα. Από σήμερα όμως ελπίζω. Γιατί βλέπω ότι οι "σιωπηρές πλειοψηφίες" - η μεγαλύτερη κοινωνική δύναμη - κάτι προσπαθούν να πουν. Επιτέλους!
Εκ προοιμίου ζητώ συγνώμη για τα επόμενα, είναι μακροσκελή. Είναι όμως στο ίδιο πλαίσιο των γραφομένων παραπάνω. Απόσπασμα από mail μου σε κάποιον (δεν έχει σημασία ποιον) επ' ευκαιρία άλλου θέματος "κοινωνικής σημασίας":
Αν είμαστε τόσο λίγοι ή εν πάση περιπτώσει λίγοι, εγώ έχω να σας πω πως σίγουρα είμαστε οι πιο μίζεροι και εσωστρεφείς (έως αυτοκαταστοφικοί) πολίτες της Ε.Ε. Όταν κάτι συμβαίνει, όλοι οι Ελληνάρες, την ώρα που αυτοκατηγορούμαστε για Ελληνάκια, με τσαμπουκά και περίσσια οργή για τους... άλλους, κατακεραυνώνουμε τους υπεύθυνους τάχα - ποιούς; ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, λες και αυτό δεν το συνθέτει, το αναδεικνύει και το χαρακτηρίζει μια κοινωνία, δηλ. εμείς – σαν να είναι θαρρείς, μια απόκοσμη οντότητα, ένα κατασπαρακτικό alien που κατακυριεύει την υγεία μας και την έμφυτη τάση μας για οργάνωση, προγραμματισμό, πειθαρχία, γνώση.
Αν μπορούσαμε να δούμε το curiculum vitae του καθενός από εμάς - όλοι πια κατήγοροι - είμαι πεπεισμένος ότι θα βλέπαμε, ότι είμαστε, αν όχι ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ, από αυτό που κατηγορούμε, τότε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΙΔΙΟΙ. Είμαστε ευτελείς, πρόχειροι, απείθαρχοι, ανοργάνωτοι, κοκκοράκια, εύκολοι. Εύκολοι στους χαρακτηρισμoύς, τα μεγάλα λόγια, την έπαρση και την ημιμάθεια’ βάθος μηδέν, ουσία υπό το μηδέν.
Δεν υπάρχει ένας (1) Έλληνας, από αυτούς που ευθύνονται για την θεωρία της Ψωρωκώσταινας, της Μπανανίας,κλπ που να μην εμφανίζει ένα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ από αυτά τα στοιχεία. Το σύνηθες δε, είναι ότι συνυπάρχουν (στους «κωλοέλληνες» του Νιόνιου) στην πλειονότητα ΟΛΑ. Ποια είναι η Ελλάδα του μηδέν; Ποιος αναδεικνύει την Ελλάδα, όταν μπορεί και υπερέχει ή έστω δεν μειονεκτεί; Ποιος καλλιεργεί την μιζέρια γιατί πουλάει; Ποιος είναι τελικά ο Έλληνας του μηδέν και ο Έλληνας του κάτι; Οι έχοντες κάποια χρόνια στην πλάτη, πιστεύουν άραγε σοβαρά ότι η Ελλάδα του ‘70 και του ‘80 είναι η Ελλάδα του 2007; Οι σοβαροφανείς επικριτές και κατ' επάγγελμα ή συμφέρον αμφισβητίες, μήπως νομίζουν ότι το Διεθνές περιβάλλον (στο οποίο η Ελλάδα είναι πάντα, λένε, τελευταία) είναι κατά την γνώμη τους, οι ΗΠΑ, η Αγγλία, άλλες 4-5 ευρωπαϊκές χώρες και άντε 2-3 άλλες μεγαλοκοπέλες του παγκόσμιου χάρτη; Έχει κανείς από δαύτους, ταξιδέψει σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική, σε όλη την Αφρική, στα υπόλοιπα Βαλκάνια, στην Ασιατική Τουρκία, στα 3/4 της Ασίας, να μας πει ντε, πόσο προηγμένους και υπέρτερους λαούς είδε, πόσο πιο μπροστά είναι όλοι αυτοί; Ξέρει άραγε κανείς πόσο πίσω είναι τα 4,5 δις που αντιπροσωπεύουν αυτά τα μέρη της γης; Υπάρχει ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ;
Ξέρει πχ κανείς ότι η αμαρτωλή Ελλάς είναι στην Ευρώπη των 25, 12η στην παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, η 6η στην εξοικονόμηση ενέργειας, η χώρα με το πιο φτηνό ρεύμα (...), η 6η φτηνότερη χώρα στην βενζίνη, η 7η φτηνότερη στο πετρέλαιο, η 8η πιο αραιοκατοικημένη χώρα, η χώρα με τα λιγότερα διαζύγια αλλά η 7η με τους λιγότερους γάμους, ότι η αναλογία μαθητών ανά δάσκαλο είναι καλύτερη απ’ ότι στην Δανία, την Ιταλία ή την Πορτογαλία, ότι το ποσοστό ολοκλήρωσης της βασικής εκπαίδευσης είναι ανώτερο από την Γαλλία, την Γερμανία, την Δανία, το Βέλγιο, την Βρετανία, την Πορτογαλία κλπ, η 4η χώρα σε ποσοστό εκμάθησης ξένης γλώσσας, με μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από την Ολλανδία ή την Γερμανία, η 5η χώρα με τις λιγότερες δαπάνες στην ιδιωτική εκπαίδευση (την «παραπαιδεία» - ποιος θα το πίστευε), η 2η (1η η Κύπρος) χώρα με το μικρότερο ποσοστό αυτοκτονιών – κατάχρησης αλκοόλ, ναρκωτικών – παθήσεων του νευρικού συστήματος – διαβητικών , η 3η με τα λιγότερα εργατικά ατυχήματα, η 1η σε δαπάνες ένδυσης, η 5η με τις μικρότερες δαπάνες διαβίωσης (φως,νερό,τηλέφωνο,κλπ), η 6η χώρα σε συνταξιοδοτικές δαπάνες, η 5η χώρα με τους λιγότερους εποχιακούς υπαλλήλους/εργαζόμενους, η 2η χώρα με το μικρότερο ποσοστό επιβάρυνσης των χαμηλόμισθων, η 7η χώρα σε ποσοστό γυναικών που εργάζονται στην έρευνα, η 7η (ποσοστιαία) χώρα χρήσης του internet στις επιχειρήσεις (παρότι πολύ πίσω στο internet στα νοικοκυριά και την εν γένει χρήση υπολογιστών), η 9η χώρα στις τηλεπικοινωνιακές δαπάνες, η 18η σε συνδρομές κινητής τηλεφωνίας, η 7η χώρα με το λιγότερο μονοπωλιακό καθεστώς στις τηλεπικοινωνίες, η 10η σε τιμολόγηση των τηλεπικοινωνιών, η 6η στην χρήση «καθαρής» ενέργειας, κ.α. Ξέρει πχ κανείς ότι οι εξαγωγές μας βρίσκονται στο καλύτερο επίπεδο της 20ετίας; Ποιος βλέπει ή δεν βλέπει τεράστια ανάπτυξη στις υποδομές (αεροδρόμια, συγκοινωνίες, υδροηλεκτρικά έργα); Άραγε βλέπει εξωστρέφεια και ανάπτυξη στις ελληνικές επιχειρήσεις για πρώτη φορά με τέτοια μαζικότητα, στην ιστορία; Η χώρα με την μικρότερη εγκληματικότητα είναι τούτη εδώ, παρότι είναι η 5η με την μεγαλύτερη μετανάστευση.
Αυτά τα στοιχεία σας μοιάζουν για χώρα-ουραγό στην Ευρώπη; Αυτή είναι η Ελλαδίτσα; Προσοχή: Δεν υπονοώ φυσικά ότι είμαστε ηγέτες.
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας αγωνίζεται 2-3 δεκαετίες τώρα να βγει από την πατροπαράδοτη μιζέρια και ανυποληψία της. Τονίζει κανείς τα καλά αυτής της προσπάθειας; ΟΧΙ. Πόσες χιλιάδες φορές όμως δεν ακούς ότι είμαστε στην Ευρώπη «πρωταθλητές» (βλ. ουραγοί) στα ατυχήματα (5οι), στην πολυφαγία (5οι πιο παχύσαρκοι), «φουγάρα» (6οι καπνιστές); Και γιατί όταν δεν τονίζεται ότι είμαστε πολύ πίσω (συγκριτικά) στις κοινωνικές δαπάνες, στις δαπάνες για την εκπαίδευση, την υγεία, δεν επισημαίνεται το αυτονόητο ότι έχουμε από τα μεγαλύτερα ποσοστά του ΑΕΠ στις αμυντικές δαπάνες, ελέω Τουρκίας; Έχει γείτονα Τουρκία η Ισπανία, η Ιταλία, η Μ. Βρετανία, η Σουηδία, η Δανία, η Νορβηγία, η Φινλανδία, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο ή η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, το Βέλγιο, η Σλοβακία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία που είναι πολύ πιο πίσω ή στο ίδιο επίπεδο με εμάς; Γιατί κανείς δεν λέει ότι το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος της Ευρώπης, είναι δημιούργημα της τελευταίας 25ετίας; Πού πήγαν τα λεφτά; Στο... κράτος; Ή μήπως στην άρρωστη νοοτροπία της μίζας, του δημοσιουπαλληλικού βολέματος και της αφηνιασμένης επιδρομής στην δημόσια (ανώνυμη γαρ) περιουσία, από τους κάθε είδους οργανισμούς και ΔΕΚΟ μέχρι τα δημόσια κτήματα που καταπατήθηκαν για χάρη του κυρίαρχου λαού (ο οποίος βέβαια, όταν τα αυθαίρετα του μέσα στο δάσος καίγονται από επίδοξους... γείτονες του, τα βάζει με την πυροσβετική!); Το κράτος ΜΟΝΟ φταίει για την απίστευτη πολεοδομική βαρβαρότητα, ασχήμια, προχειρότητα και κιτσαρία των πόλεων μας ή η ανεξέλεγκτη διάθεση ΟΛΩΝ μας να π....με τον διπλανό μας με ένα μέσο ή ένα φακελάκι μεγαλύτερο από το δικό του, για ΠΑΡΤΗ μας; Πόσα συνθήματα που έχουμε υποστεί με «δημοκρατικές» ενέσεις διαρκείας, μας έκαναν αυτούς που είμαστε; Ποιος τα φώναζε; Το ΚΡΑΤΟΣ; Ποιος κυβερνά το ΚΡΑΤΟΣ; Ποιος ψηφίζει; Μήπως είχαμε καμιά νοθεία τα τελευταία 30 χρόνια και δεν το ξέρω; Η Αγροτιά μας, ο 'τιμημένος Αγρότης', που μόνο για το 2006 έχει λαμβάνει 2,2 δις σε επιδοτήσεις ευρώ είναι η προτελευταία σε επικερδή αγροτική δραστηριότητα και στο αγροτικό εισόδημα στην Ε.Ε., ενώ η χώρα είναι η τελευταία (πχ) σε κτηνοτροφική αποκομιδή γάλακτος. Που πάνε τα λεφτά; Πως νοείται η χώρα με τα 15-20 δις Ευρώ του Δ' ΚΠΣ για τους αγρότες (όσα για όλα τα άλλα έργα και προγράμματα μαζί!!!) να είναι η τελευταία σε επικερδή αγροτική δραστηριότητα; Η Ανώτατη Παιδεία, ο Ελλην νέος, φοιτά σε πανεπιστήμια-οίκους ανοχής, όπου πχ ΔΕΣΠΟΖΕΙ η αναλγησία, η προχειρότητα, η αδιαφορία και ο φασισμός του «Έλληνα Πανεπιστημιακού». Το άσυλο που λειτουργεί για την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών και την επιστημονική έρευνα, λειτουργεί ως άσυλο για την ελεύθερη διακίνηση του ο,τι μπορεί να θεωρηθεί εμπορεύσιμο. Η Δημοσιογραφία, η 4η εξουσία, σπαράζει από την... αυτορύθμιση και την ανεμπόδιστη χρήση της ιδιότητας από επαΐοντες, άσχετους και λαμόγια που – τι περίεργο – εξυπηρετούν συμφέροντα. Αυτή εδώ είναι μια κοινωνία υποκρισίας του 1/3, όπου τα άλλα 2/3 στενάζουν ή αδιαφορούν. Οι γάτες εδώ, ξέρουν πως να τρώνε τα ποντίκια. Πως να τους κάνουν πλύση εγκεφάλου ότι πάντα κάποιος φταίει, αλλά όχι αυτές. Ξέρετε ποιος: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Πού δύναμη να βρεις άκρη ποιος κρύβεται πίσω από αυτούς τους ευφημισμούς: Κράτος, Αγροτιά, Δημοσιογραφία, Παραγωγικότητα, Πολιτισμός, Εκπαίδευση, Αθλητισμός. Τρίζουν τα κόκαλα του Όργουελ. Άλλα να λέμε και άλλα να εννοούμε. Μια διαστροφή.
(8/7/2007)
|
|
|
ttask:
Εσύ μπορείς να τα λες, όπως τα λένε και κάποιοι άλλοι που έχουν την αντίστοιχη άποψη και στάση ζωής. Το πρόβλημα είναι πώς να σε ακούσουν όλοι αυτοί που περιγράφεις στο άρθρο σου και πώς θα κατανοήσουν την ορθότητά του, ώστε να αλλάξει επιτέλους κάτι! (6/7/2007)
|
|
[εισαγωγή σχολίου]
|
|
[ printer friendly version
- στείλτε τη σελίδα με e-mail ]
|
|
|
