Η συλλογιστική που αναπτύσσεται τόσο από τον κ. Κωνσταντάρα (βλέπε άρθρο σε σχετικό link) όσο και από αλλού για το θέμα που ανέκυψε με τον κ. Μαρκογιαννάκη μου είναι ακατανόητη.
Καταρχήν ποιο είναι το πρόβλημα με το δημοσιογράφο; Είναι γνωστό ότι ο κ. Ξεκουκουλωτάκης μετέφερε την ομιλία του τ. Υφυπουργού με τις δικές του ευλογίες. Συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα off – the – record. Επιπλέον όμως, νομίζω ότι έκανε καλά τη δουλειά του ενημερώνοντας το κοινό, καθώς το συγκεκριμένο περιστατικό δεν αφορά την προσωπική ζωή του τέως Υφυπουργού, αλλά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη θέση του, τους θεσμούς και τη Δημοκρατία.
Κατά τη γνώμη μου η άμεση απόλυση του Ξεκουκουλωτάκη από την τοπική εφημερίδα των Χανίων εκθέτει τόσο τον την εφημερίδα όσο και τον κ. Μαρκογιαννάκη και την κυβερνώσα παράταξη. Αν απολύεται όποιος κάνει τη δουλειά του, με κριτήριο τα αποτελέσματα της ενημέρωσης που προσφέρει σε βάρος της κυβέρνησης, τα οποία σημειωτέον δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει εξ αρχής ο «παραγωγός» της είδησης κ. Μαρκογιαννάκης, τι να πω.
Επιπλέον όμως, τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα σχετικά με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας στη βουλή, ανεξαρτήτως κόμματος: η υπεροπτική στάση του κ. Μαρκογιαννάκη να επιμένει σε δημόσιους χαρακτηρισμούς επί των δικονομικών ενεργειών ενός Εισαγγελέα, από τη θέση αρχικώς του υφυπουργού Δημόσιας Τάξεως αλλά και σήμερα από τη θέση του βουλευτή, είναι απαράδεκτη. Το χειρότερο είναι ότι χειροκροτείται για αυτή τη στάση από μεγάλη μερίδα συναδέλφων του βουλευτών ακόμα και από υπουργούς! Εμφανίζει δηλαδή στάση αλαζονική, ανάλογη με αυτήν που επεδείκνυαν οι συνάδελφοί του της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν αυτοί βρισκόντουσαν σε θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Αν έχει κάποιος λειτουργός της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας ενστάσεις, υπάρχουν όργανα στα οποία μπορεί να τις καταθέσει και να εκθέσει την επιχειρηματολογία του. Είναι βέβαιο πάντως ότι οι εισαγγελικές έρευνες που διέταξε ο εισαγγελέας δεν πρόκειται να προξενήσουν κάποια βλάβη. Στη χειρότερη περίπτωση θα αποδειχθούν άκαρπες.
Η δημόσια αντιπαράθεση οργάνου της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας με όργανο της δικαστικής εξουσίας, νομίζω ότι πλήττει σαφέστατα το κύρος του πολιτεύματός μας, ακριβώς στον πυρήνα του: στην αρχή διάκρισης των εξουσιών. Αν κανείς μάλιστα συνδυάσει το θέμα αυτό με την πρόσφατη δήλωση του υπουργού οικονομικών κ. Αλογοσκούφη σε συνέντευξη στον τύπο, περί πρότασης για αλλαγή του συντάγματος ώστε να μην έχει αρμοδιότητα η δικαιοσύνη να αποφασίζει επί ενστάσεων και προσφυγών για μισθολογικά θέματα που επηρεάζουν τα δημοσιονομικά, μιλάμε για εκπεφρασμένη πρόθεση περιορισμού της ανεξαρτησίας και των αρμοδιοτήτων της δικαστικής εξουσίας.
Έχουμε ήδη ένα σημαντικό έλλειμμα διάκρισης μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας στη χώρα μας λόγω (α) της απαράδεκτης παράδοσης επιλογής υπουργών από τη λίστα των βουλευτών και επιλογής διοικητών οργανισμών και προέδρων επιτροπών από τη λίστα των πολιτευτών αλλά και (β) της βουλευτικής ασυλίας και της νομοθεσίας περί ευθύνης υπουργών! Το τελευταίο κτύπημα που χρειάζεται η ήδη περιορισμένης αξιοπιστίας δημοκρατία μας είναι να αρχίσει να γίνεται αποδεκτή η δημόσια κριτική των αποφάσεων της δικαιοσύνης από τους υπουργούς και τους βουλευτές, όποτε αυτές δεν τους εξυπηρετούν.
printer friendly version
στείλτε τη σελίδα με e-mail
