Γενικά
Τόσα χρόνια τους ακούμε, τους υπομένουμε, λέμε δεν βαριέσαι, τους χλευάζουμε μεταξύ πίτσας και "μπίρας", είναι κι αυτοί ατραξιόν ντυμένοι στα χρώματα της εκάστοτε μασκότ της εκάστοτε αθλητικής μετάδοσης. Όμως πέρα κι από το κωμικό έρχεται η στιγμή που λες δεν πάει άλλο. Υπάρχουν sportscasters και sportscasters. Έτσι συμβαίνει σε όλες τις δουλειές άλλωστε. Για έναν περίεργο λόγο, όμως, είναι "πάντα εκεί" οι πλέον ακατάλληλοι στο κανάλι που είναι πάντα παρόν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις πάντα χωρίς οργάνωση. Ο καθένας έχει την γραφικότητα του, τη μοναδικότητα του. Εξυπνάκιες, αγράμματοι, δυσλεκτικοί, κοιμισμένοι, ξερόλες απόλυτοι, γκαβοί, κοκ Μπορούν να γραφούν σελίδες επί σελίδων γι αυτήν την κατάσταση, μιλάει όμως ο ήχος και ίσως στο μέλλον να μιλήσει και η εικόνα. Διότι ο πολύ μεγάλος Μanolo έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι δεν έχει κάνει ποτέ σαρδάμ. Και όταν ο Μανώλης Μαυρομάτης λέει κάτι τέτοιο, ο άνθρωπος δηλαδή που ζήτημα είναι αν σε μία μετάδοση συντάξει μία πρόταση σωστά, ο άνθρωπος που όλοι αποκαλούν Manolo περιπαικτικά και αυτός νομίζει ότι βρέχει και όχι ότι τον φτύνουν, αυτός που όπως λέγεται κάθε χρόνο 1η Απριλίου του στέλνουν μια τούρτα, τότε ΤΙ να λέμε...
Και επί τη ευκαιρία: Πολλά ακούγονται για τους δημοσιογράφους εν γένει. Υπερβολές κι αλήθειες. Ένα θέλω να πω: Κατηγορούν, μέμφονται, χλευάζουν, ειρωνεύονται, (χειροκροτούν, γλύφουν) κατά βούληση ΟΛΟΥΣ τους άλλους πλην των εαυτών τους και των "συναδέλφων" τους. Είναι ο κλάδος με την μεγαλύτερη ίσως μυστικοπάθεια και εσωστρέφεια. Όταν λίγοι τολμούν να κάνουν επιτέλους κριτική στα του σιναφιού τους ή κατά κάποιου "συναδέλφου" καταδικάζονται στο πυρ το εξώτερο. Είναι, λέει, αντισυναδελφικοί, αναλληλέγγυοι. Μπα; Αν αλληλεγγύη είναι να αποκρύπτεις τα κακώς κείμενα για να μην σε πάρει κι εσένα η μπάλα σε ένα παιχνίδι που όλοι έχουν το ίδιο μέλι και το ίδιο δηλητήριο ας δημιουργηθούν τότε και "δημοσιογράφοι" των δημοσιογράφων. Η κριτική χωράει πάντα εκεί που απουσιάζει η αυτοκριτική. Και ο κρίνων κρίνεται, παντού και πάντοτε.
Επί του ...αρχείου
Το συγκεκριμένο mp3 είναι αποτέλεσμα δουλειάς που έγινε για λόγους χαβαλέ. Φυσικά και το μεγαλύτερο μερίδιο έχει ο Νο 1 αυτήν τη στιγμή έλληνας αθλητικός, ο... Manolo. Τραγουδούν μαζί του ο παρά κάτι μικρότερος (sorry Αλέκο) Αλέκος/Αλέξανδρος Θεοφιλόπουλος, ο Παύλος-κοιμάμαι-ξύπνιος-Γερακάρης, οι Λάζαρος Μουρκάκος, Βερνίκος, Πουλιάσης οι οποίοι έφτασαν να περιγράφουν Euro 2000, Ολυμπιάδα, κ.ά. σπορ με στυλ αααανετο και cool πραγματικά φτασμένων δημοσίων υπαλλήλων με αποτέλεσμα ωραία σερί από κοτσάνες.
Ο Μανόλο έδωσε show για μια ακόμη φορά στο τελευταίο Euro, απ' όπου και το μεγαλύτερο μέρος. Το μεγαλύτερο γέλιο πέφτει στον τελικό όπου η Ιταλία ισοφαρίστηκε 20'' πριν την λήξη του κανονικού αγώνα και τελικά έχασε με τον ξαφνικό θάνατο από την Γαλλία. Δυστυχώς λόγω χώρου δεν γινόταν να μπουν τα τελευταία 4 λεπτά του αγώνα όπου ο Μανόλο κυριολεκτικά μετράει τα δευτερόλεπτα. Με το που τρώει το γκολ η Ιταλία, φοράει πλερέζες, τι "είναι ο θάνατος" τι "είναι η ψυχρολουσία" τι είναι αδικία, "οι μεγάλες στιγμές της θεάς, της μπάλας", κλπ. Σημειωτέον ότι το γκολ το βάζει ο Βιλτόρ τον οποίο ο Μανόλο λέει συνεχώς Βιλτόρφ(!) ενώ στο γκολ τον αποκαλεί Βιλμόρτ. Εντάξει. Ό,τι και να πεις είναι λίγο, καλύτερα ακούστε το. Ο ίδιος, φυσικά, είχε φροντίσει από τον ημιτελικό να μας πει ότι "η Ιταλία κερδίζει τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος" προφανώς εννοώντας ότι προκρίθηκε στον τελικό... Φοβερή δε και η after match ανάλυση του για τον ημιτελικό.
Ένα μεγάλο ταλέντο του Μανόλο είναι ότι βαφτίζει τους παίκτες κατά βούληση και σ' ένα παιχνίδι μπορεί να τους πει με 2-3 διαφορετικούς τρόπους, πχ. Κοκού-Κόκου, Τζορκαέφ-Τζορκάεφ, Κλάιφερ-Κλάιφερτ, Άμαν-Χάμαν, Ντέισλερ-Ντάισλερ, Αρί- Αννρι-Ανγί και τον Ολλανδό Φαν Μπρόνκχορστ : Μπρόχοστ, Μπρόχολστ, Φαν Μπροχολστ, Πρόχολστ, κλπ. Το πιο ξεκαρδιστικό ήταν αδιαμφισβήτητα στο Μουντιάλ της Γαλλίας με τον Ολλανδό επιθετικό Φαν Χόιντονκ (τα Ολλανδικά είναι δύσκολη γλώσσα για έναν Λατίνο). Τον αποκάλεσε διαδοχικά "Χόιτ Γιονκ, Βαν Χόιτ Γιονκ, Χον Γιουνκ, Βαν Γιοιτ Χον και Βαν Χιονκ".
Επίσης φοβερό είναι το πώς χρησιμοποιεί τις προθέσεις τις οποίες εναλλάσσει με χαρακτηριστική άνεση ειδικά στις σύνθετες λέξεις. Πχ "ανακοπή της φάσης", "τον ενοχλεί και παρενοχλεί από πίσω", κλπ. Μεγάλο του ατού οι αναλύσεις, για όλα και για όλους. Ειδικά για την "Τσεχοσλοβακία που μετά το μοίρασμα το 1993, Τσεχία και Σλοβακία έγιναν Ομοσπονδία (...) και η μία και η άλλη (!), με την Τσεχία να έχει το προβάδισμα (με διαφορά στήθους μάλλον)". Επίσης προτείνω ανεπιφύλακτα να ακούσετε με προσοχή την φοβερή ανάλυση-σαλάτα για την Πορτογαλία. Για τα γυαλιά του Ντάβιντς ο οποίος "έχει πάρει ειδική άδεια για τα μάτια του και δεν μπορεί να παίξει με γυαλιά" ή τα ατέλειωτα σαρδάμ του τύπου "είναι κόρνερ κατά την προσωπική μας εκτέλεση"( κατά το προσωπικό μας solo), "Κέννεθ Άντερσον μέσα στην περιοχή, Καναβάρο ...και η εστία πάνω απ, από τον Άντερσον!!!!", "κερδίζει την κόρτα", "κοντρολάρει το χρονόμετρο του ο Πιερ Λουίτζι Κολίνα", "η Νορβηγία ξεκίνησε με το καλό πόδι" (ως γνωστό το καλό πόδι των Νορβηγών είναι το δεξί), "Γκουαρντιόλα κινείται ελεύθερα στο χώρο του κέντρου, παίζει μπροστά από 3 αμυντικούς στην ίδια ευθεία της Ισπανίας και άλλους τρεις συυυναδέλφους του...", "...δεν μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο ο Άντερσον (πάλι), λέει στον τερματοφύλακα του να πάει να αδειάσει (!), εκείνος διστακτικός.." (επί λέξει), "στενό το μαρκάρισμα στον Ντάβιντς που δεν έχει πάρει σχεδόν αναπνοή ή μάλλον δεν μπορεί να αισθανθεί πότε λείπει από κοντά του ο αντίπαλος του για να πάει", "Τόλντο αποκρούει την έφοδο", "...κέρδισε την κόντρα και το μπαράζ(...) με το σπρίντερ(...) που έκανε ", κλπ, κλπ. Από το Μουντιάλ: "Ο Ρονάλντο έχει ανοίξει πανιά, ένα μεγάλο γκαλοπάρισμα", "Ο Ντούνγκα πολλά μέτρα κουρασμένος γύρω από τον εαυτό του", το κλασσικό πλέον "Σουτ-τηλεφώνημα" κ.ά.
Μεγάλο το ψώνιο του Μανόλο με τους Ιταλούς, ως γνωστό... Σε κάθε παιχνίδι της Ιταλίας πωρωνότανε, αγχωνότανε, πανηγύριζε και βέβαια γίνεται αντιληπτό τι μπορεί να σημαίνει αυτό για έναν άνθρωπο που ούτως ή άλλως τα χάνει υπό κανονικές συνθήκες... Μεγάλο κομμάτι είναι αφιερωμένο λοιπόν στα σαρδάμ του Λατίνου, για τους Λατίνους. Απολαυστικό. Από τον... Πιέρο ο οποίος έκανε προβολή "με την πατούσα, το πέλμα δηλαδή" και "την... σπάλα(!!!), τον ώμο προς τον Ιντσάγκι, που γνωρίζονται άλλωστε (αλίμονο)" μέχρι τον Κολίνα ο οποίος και τι δεν κάνει, αν και διαιτητής... Τι σημασία έχει, Μανόλο φίλες και φίλοι της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Η μετάδοση του αλλαντάλλων από το καλησπέρα μέχρι το καληνύχτα. Το mp3 κλείνει με μερικές καλές στιγμές από άξιους συναδέλφους του Μάρκου Αυρήλιου-Μανόλο. Ίσως να αδικείται έτσι ο Αλέκος/Αλέξανδρος που μπαίνει στον ίδιο κουβά με τους άλλους αλλά το mp3 παραείναι μεγάλο ήδη. Sorry Αλέκο νο2. Επίσης διασώζονται 4 ατάκες του Χάρη Αλευρόπουλου από την αλήστου μνήμης περιγραφή του πρώτου ματς του Γεωργάτου με την Ίντερ. Ένας Ταρζάν στο Μεάτσα.
Και όπως θα 'λεγε πολύ σωστά κι ο Μανόλο: "Κεφαλιά άουτ... έρχεται πολύ σωστά ο Μιλντ, χωρίς όμως τελικά με τον Άντερσον και τον Μιλντ οι Σουηδοί... εκτός από την κεφαλιά εδώ αρκετά οι διαμαρτυρίες του Φραντσέσκο Τόλντο για τους συμπαίκτες του". Καληνύχτα.
Μια τεχνική λεπτομέρεια: Το mp3 είναι stereo, στο ένα κανάλι είναι οι περιγραφές στο άλλο η μουσική. 'Παίζοντας' με το balance μπορείτε να αυξομειώσετε την ένταση είτε της μουσικής είτε της περιγραφής για καλύτερα αποτελέσματα. Επίσης το mp3 είναι 64kbits/sec πράγμα που λειτουργεί εις βάρος της ποιότητας αλλά υπέρ της ποσότητας... Διάρκεια 19' και κάτι, μέγεθος 8,80ΜB (σε zip 8,40MB).
printer friendly version
στείλτε τη σελίδα με e-mail
