Πόσοι από εσάς γνωρίζουν τα Βαρδούσια Όρη που βρίσκονται στη Ρούμελη, μεταξύ Άμφισσας, Καρπενησίου και Λαμίας; Μάλλον όχι πολλοί. Κι όμως είναι ένα από τα πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας (μερικοί τα ονομάζουν και ελληνικές Άλπεις) και από εκείνα που όσες φορές κι αν τα ανέβεις πάντα θα έχουν μια διαφορετική ομορφιά να σου προσφέρουν! Προσεγγίζουμε οδικώς το χωριό Μουσουνίτσα (Αθανάσιος Διάκος) από Αθηνών-Λαμίας, στρίβοντας αριστερά στο ύψος των Θερμοπυλών και αφού περάσουμε τα όμορφα χωριά Παύλιανη και Καλοσκοπή. Από εκεί περνάει το μονοπάτι που οδηγεί στα δύο καταφύγια τα οποία βρίσκονται σε υψόμετρο 1100-1200m.

Η διαδρομή μέχρι το καταφύγιο είναι γύρω στις 4 ώρες πεζοπορία. Ξεκινάει διασχίζοντας το όμορφο δάσος μέσα από τα έλατα και αφού μπούμε στο αλπικό ύψος παύουν πλέον να υπάρχουν δέντρα και βλέπουμε μόνο χαμηλή βλάστηση. Κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας θα περάσετε από αρκετές φυσικές πηγές στις οποίες ενδείκνυται μια στάση για ξεκούραση και για ανεφοδιασμό με δροσερό νερό. Η τελευταία πηγή πριν το καταφύγιο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 50' πεζοπορίας και βγαίνει μέσα από τα χιόνια που σκεπάζουν την πλαγιά του βουνού.

Ανεβαίνοντας αφήνουμε στα δεξιά μας το ύψωμα στο οποίο βρίσκεται ο προφήτης Ηλίας και ανηφορίζουμε Δυτικά έχοντας στα αριστερά μας τη βορινή πλαγιά του όρους. Φτάνοντας στο καταφύγιο και αφού τακτοποιήσουμε τα πράγματά μας, επιβάλλεται ένα ζεστό ρόφημα το οποίο θα το ετοιμάσουμε με τον εξοπλισμό που έχουμε φέρει μαζί μας (ας μην ξεχνάμε ότι στα καταφύγια το room service είναι ανύπαρκτο!). Ξηροί καρποί, σοκολάτες, σάντουιτς, ζεστές σούπες, μακαρόνια, ρύζι και λοιπές τροφές θα μας τονώσουν και θα μας δώσουν την απαιτούμενη ενέργεια για να ανταπεξέλθουμε στην κούραση και στο κρύο. Τα τάπερ με τα κεφτεδάκια και τους μουσακάδες καλό θα ήταν να τα αφήσετε στα αυτοκίνητα, γιατί το βάρος τους κατά τη διάρκεια της τετράωρης ανάβασης θα πολλαπλασιαστεί στα σακίδιά σας και θα το μετανιώσετε!

Όσοι από εσάς επιθυμούν να φτάσουν στην κορυφή (Κόρακας, 2495m) θα πρέπει να ξεκινήσουν νωρίς το επόμενο πρωί (το αργότερο στις 7πμ), ώστε να προλάβουν το σκληρό χιόνι, προτού το ζεστάνει ο ήλιος και κάνει την ανάβαση δύσκολότερη, αλλά και επικίνδυνη. Υπάρχουν πολλές διαδρομές που μπορεί κανείς να επιλέξει, ανεβαίνοντας ένα από το πολλά περάσματα (λούκια, στη διάλεκτο των ορειβατών), τα οποία οδηγούν στο οροπέδιο πριν την κορυφή. Η ανάβαση διαρκεί τουλάχιστον 3 ώρες και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και ο κατάλληλος εξοπλισμός (πιολέ, κραμπόν, σχοινιά για κάθε ενδεχόμενο). Ανεβαίνοντας την πλαγιά και φτάνοντας στο τελευταίο οροπέδιο θα δούμε στα νότια την κορυφή του Κόρακα να φαίνεται με φόντο την οροσειρά της Γκιώνας. Το τοπίο είναι μοναδικό και θα ανταμοιφθεί ο κόπος και η προσπάθεια της επίπονης ανάβασης. Η κορυφή από το σημείο αυτό απέχει περίπου μισή ώρα πεζοπορία. Αφού φτάσετε στην κορυφή, ξεκουραστείτε, δροσιστείτε με το νερό που έχετε στα παγούρια σας, φάτε λίγους ξηρούς καρπούς και σοκολάτα (το βουνό δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να αρχίσετε δίαιτα, αφού η ζάχαρη είναι απαραίτητη ως καλή πηγή ενέργειας!), βγάλετε τις αναμνηστικές φωτογραφίες, ξεκινήστε για τον δρόμο της επιστροφής.

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να αναφερθεί ότι η κατάβαση είναι δυσκολότερη από την ανάβαση, απαιτεί περισσότερη προσοχή και ιδιαίτερη συγκέντρωση. Μην ξεχνάτε ότι η εκδρομή τελειώνει όταν επιστρέψουμε στο κταφύγιο και μόνο τότε! Επίσης τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν στην κατάβαση, λόγω κούρασης και έλλειψης συγκέντρωσης. Το βουνό έχει πολλές φυσικές ομορφιές όμως απαιτεί σεβασμό και γνώση των ικανοτήτων και των ορίων μας, ώστε να αποφευχθούν ατυχήματα και δυσάρεστες καταστάσεις. Για το λόγο αυτό μην κάνετε μια τέτοια εκδρομή χωρίς να υπάρχουν έμπειροι ορειβάτες στην παρέα, ούτε χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό. Το κείμενο αυτό γράφεται για να σας προτρέψει να ασχοληθείτε με την ορειβασία και με την γνωριμία με την ελληνική Φύση και όχι για να ξεκινήσετε μόνοι κι έρημοι να ανεβείτε σε μια βουνοκορφή.